Parafia w Zaborowie powstała w 1465 roku. Z tego okresu pochodził pierwszy, drewniany kościół. Również z drewna wzniesiono kolejną świątynię w roku 1661 z fundacji Zofii Kryskiej z Lubieńskich, kanclerzyny koronnej.
Pierwsze zachowane opisy dokumentów wizytacyjnych pochodzą z 1598 roku. Jest to wizytacja generalna przeprowadzona przez bp Jana Tarnowskiego. Potwierdza ona, że fundatorami drewnianego kościoła byli Zaborowscy. Plebanem od roku 1588 był Paweł Palczewski, który równocześnie pełnił funkcję proboszcza parafii w Babicach. Właścicielami ziemskimi byli Młochowscy, którzy pozostawali w sporze z plebanem. Nie pozwalali księdzu korzystać z młyna, zakazali wycinania drzewa na opał i budulec.
Obecny kościół zbudowany w roku 1791 według projektu Hilarego Szpilowskiego ufundowali Karolina i Placyd Izbińscy. Świątynia była dwukrotnie odnawiana.
Parafia Zaborowska wkroczyła w dziewiętnasty wiek z pięknym, nowym kościołem fundowanym przez rodzinę Izbińskich. Proboszczem parafii był wtedy Franciszek Szaciński kanonik warszawski z katedry św. Jana. Na pomocników miał dwóch wikariuszy: Stefana Przanowskiego i Franciszka Chrzanowskiego z Czerwińska. do drugiej połowy XIX wieku dobra zaborowskie cały czas były własnością rodziny Izbińskich. Po śmierci Placyda Izbińskiego majątek przejął jego starszy syn Kazimierz a po jego śmierci Adam, który w roku 1839 przeprowadził remont kościoła parafialnego. Prawodopodobnie przy okazji remontu została wybudowana nowa plebania.
Dzieje parafii pod wezwaniem NNMP do roku 1966.
W XX wieku parafię Zaborowską wprowadził ksiądz Piotr Mystkowski, misjonarz. Właścicielem ziem był wtedy Leon Feliks Goldstand bankier warszawski. Proboszcz wpisy do metryk zaczął prowadzić w języku polskim. w 1927 roku stanowisko proboszcza objął Józef Potocki; człowiek niespożytej energii, znający bardzo dobrze sytuację lokalnej społeczności, pełen inicjatyw i pomysłów. w 1930 roku zaczął prowadzić kronikę parafii. To ks. Potocki w roku 1927 reaktywował Ochotniczą Staż Pożarną oraz utworzył Kółka Żywego Różańca. w 1931 roku odnowił działalność bractwa św. Anny. w 1932 roku utworzył Stowarzyszenie Niewiast Katolickich oraz Stowarzyszenie Mężów Katolickich. w Parafii istniał również Komitet Bezrobocia oraz Kółko Rolnicze.
Dwa lata przed wybuchem wojny decyzją Kurii Archidiecezjalnej z 23 marca ksiądz Stanisław Pancer został proboszczem parafii Zaborów. w 1937 został powołany Komitet Parafialny w skład którego weszli: Gabriel Wodziński, Józef Regulski, Piotr Cieślak, Jan Gaworek, Jan Kujawski, Piotr Tołczyk, Wacław Jarmiński, Wacław Przygoda, Wacław Pamięta. w 1939 roku ks. proboszcz powrócił do pomysłu odremontowania kościoła parafialnego. Remont został przeprowadzony w 1948 roku. Przy pracach zostali zatrudnieni jeńcy niemieccy. Cały koszt remontu zamknął się w 200 000 zł. do czasu swojego odejścia w 1955 roku ksiądz Stanisław Pancer zdążył przeprowadzić elektryzację kościoła, plebanii i organistówki.
Dzieje parafii pod wezwaniem NNMP do roku 2006.
W latach 1966-1977 był ks. Antoni Simiński, który wiedząc o tym, że przed wojną kościół zaborowski posiadał trzy dzwony wpadł na pomysł zakupu nowych. 26 X 1967 roku odbyła się konsekracja nowo zakupionych dzwonów. Uroczystość zaszczycił swoją obecnością Prymas Wyszyński. Dzwony mają imiona: Maryja- na pamiątkę 1000lecia chrztu Polski, Wojciech- wzywał na służbę bożą i prowadził na drogę wieczności, i Jan- miał przypominać Sobór Watykański II.
W pażdzierniku 1977 nowym proboszczem zostaje ks. Władysław Petecki, za jego czasów w parafii dwa razy w roku w maju i w październiku obchodzono dni chorego. w 1980 roku przeprowadził remont generalny starych organów. Za jego przyczyną też zostały wymienione drzwi oddzielające kruchte od kościoła głównego. Stare drewniane zastąpił nowymi oszklonymi i kutymi drzwiami.
17 maja 2000r w parafii w Goszczynie została odsłonięta tablica pamiątkowa ks. Władysława Peteckiego. Podczas odsłonięcia została odczytana uroczyta mowa: „Był piękny, czerwcowy poranek- 37 lat temu. Po parafii rozeszła się wieść: przyszedł nowy ksiądz wikary- w tamtych czasach tak przeżywano przyjście nowego wikariusza do parafii. Pamiętam w niedzielę rano wraz z moją najukochańszą nie żyjącą już mamą i stryjenką- Stanisławą Popkowicz pobiegliśmy do kościoła. Jeszcze wszystkiego nie rozumiałem…więcej
20 VIII 1987 roku nowym rządcą parafii został ks. Edward Englerbrecht. w 1988 odbył się ponowny pochówek Izbińskich- fundatorów Kościoła.w 1997 roku w parafii działały: Koło Życia Wewnętrznego Kobiet, Koło Żywego Różańca, Diakoniia Liturgiczna oraz Koło Ministrantów i Bielanek.
2 lipca 2000 roku Proboszczem został ks. Konstanty Kordowski.
Kościół parafialny pod wezwaniem św.Anny.
Żródła historyczne podają, iż erygowanie parafii nastąpiło w XIV wieku lub w pierszej połowie wieku XV. Dziś nie ma śladu po pierwszej, drewnianej i niewielkiej świątyni o której napisano w 1580 r. ” stoi kościółek”. Biskup Wawrzyniec Goślicki w roku 1603 zanotwał, żę był on poświęcony i nosił wezwanie św. Anny. Zniszczyli go w 1655 roku najprawdopodobniej Szwedzi. Następny Kościół strawił pożar, kolejny popadł w ruinę i nabożeństwa odprawiano w prowizorycznej kaplicy. Historycy podają jednakże, iż w 1788 roku rosły już mury nowej murowanej świątyni ufundowanej przez ówczesnych właścicieli Zaborowa- Karolinę i Placyda Izbińskich, herbu Prawdzic. Kościół zbudowany został w stylu klasycystycznym według projektu znakomitego architekta epoki stanisławowskiej Hilarego Szpilkowskiego. Poświęcił go w 1791 roku ks. Onufry Szembek, archidiakon warszawski a konsekrował 19 września 1909 roku bp. Kazimierz Ruszkiewicz, sufragan warszawski. Mury istniejącego od 1791 roku kościoła były wielkokrotnie odnawiane staraniem kolejnych proboszczów i kolejnych pokoleń parafian. Dziś z jasnymi ścianami świątyni, która przez wieki wysłuchiwała modlitwy wiernych, kontrastuje klasycystyczny ołtarz główny z parą jońskich pilastrów. Pozłacane tabernakulum ma kształt kopuły wspartej na kolumienkach. Mrok nawy rozświetlają świeczniki i lampy w kształcie aniołów. Mensa oparta jest na lwich łapach ze złotymi, podwieszanymi półwieńcami. Szczęśliwie przetrwało wyposażenie starej świątyni, dzięki temu w ołtarzu głównym można podziwiać obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem, przystrojony srebrną sukienką, z koronami które w 1726 roku nałożył ks. Feliks Kretkowski, biskup chełmiński. Cztery lata wcześniej ten sam biskup przyozdobił srebrną sukienką i koronami uważany za cudowny obraz św. Anny Samotrzeć, zdobiący prawy boczny ołtarz. w lewym ołtarzu znajduje się obraz św. Józefa ustrojony w XVIII- wieczną sukienkę srebrną. w Kościele zachowała się klasycystyczna chrzecielnica, ambona z XVIII wieku, klasycystyczna monstrancja, barokowy kielich z XVIII wieku oraz organy z 1840 roku ( w póżniejszym czasie wymienione na nowe). Bryła świątyni góruje nad okolicą zachęcając wiernych do częstego nawiedzania i modlitwy.